اخلاق در ورزش

اگر ورزش را یک شغل و حرفه در نظر بگیریم ، باید تمامی افراد در شغل و حرفه خود اخلاق کار را رعایت کنند. در همه شغل ها حواشی وجود دارد و شما هرگز نباید خودتان را درگیر اینگونه حواشی کنید ، چرا که هم از اعتبار شما میکاهد و باعث میشود عابرویتان پیش همگان برود.اخلاق در ورزش بسیار زیباتر از بی اخلاقی های ورزشی است ، یادتان می آید در سال 2016 فالکائو ، بازیکن برزیلی که جزو بهترین بازیکنان فوتسال جهان بود گفت که بعد از بازی ایران و برزیل از دنیای ورزشی خداحافظی خواهد کرد . او در مصاحبه هایی که با خبرنگاران میکرد اذعان داشت که میخواهد آخرین برد خود را تجربه نماید. فالکائو بسیار بازیکن قابل ستایش و محشری بود ولی همه چیز طبق نقشه او پیش نرفت! تیم برزیل در مقابل ایران ضعیف ظاهر شد و بازی را به تیم ملی ایران واگذار کرد .

کشورمان ایران از همان ابتدای تولد خود ، در فرهنگ و اخلاق اجتماعی پیشرو بوده است . این را بازیکنان تیم ملی فوتسال کشورمان به همگان نشان دادند. آنها به رختکن نرفتند تا بخاطر پیروزی بر قویترین تیم فوتسال جهان خوشحالی کنند . آنها در زمین ماندند و بعد از مراسم خداحافظی فالکائو او را در آغوش گرفتند و به هوا پرتاب کردند. صحنه ای حیرت آور در ورزش که توجه عموم جهانیان را به خود جلب کرد ! به راستی آیا فالکائو دیگر حسرت این را میخورد که چرا نتوانست در بازی آخر خود پیروز باشد؟ تماشاگران میگفتند لحظه ای که بازیکنان ایران فالکائو را به هوا پرتاب میکردند از خود بازی نیز قشنگتر بود! اخلاق مهمتر از قوی بودن است . این اخلاق است که به یادگار می ماند نه برتری. نداشتن اخلاق ورزشی بازیکنان میتواند منجر به آسیب های روحی روانی و حتی آسیب های جسمانی بازیکنان حین بازی شود.

سه مرحله اخلاق در ورزش

اخلاق در ورزش سه مرحله دارد که بازیکنان باید آنرا رعایت کنند

مرحله اول : هر ورزش و رشته ای قوانین و مقررات خاص خود را دارد و بازیکنانی که بازی میکنند نباید قوانین آن رشته را زیر پای خود بگذارند و آنها را نادیده بگیرند. رعایت این قوانین باعث بازی و رفتار منصفانه در زمین بازی میشود

مرحله دوم : مواقعی میشود که بازیکن حریف به شما بصورت عمدی یک امتیازی میدهد . این مراحله را میتوان اخلاق جوانمردانه نامید . حتما دیده اید هنگامی که بازیکنی که مصدوم میشود و به زمین می افتد سریع تیم حریف توپ را به اوت میزند تا به وضعیت آن بازیکن رسیدگی شود در صورتی که میتواند بازی را ادامه بدهد تا وقتی که داور بازی را نگه دارد. بعد از مداوای بازیکن مصدوم تیم شروع کننده نیز توپ را به حریف باز میگرداند . این اخلاق خیلی زیباست و باعث کاهش برخورد های اخلاقی بین بازیکنان میشود و نشان میدهد که بازیکنان برای رقابت دوستانه و صمیمانه آمده اند و برای همدیگر احترام قائل اند.

مرحله سوم : این مرحله رفتار پهلوانانه نامیده میشود . کسی به یاد دارد که جایی شنیده باشد پوریای ولی همه حریف های خود را شکست داده است؟ اگر نام این بازیکن در تاریخ جاودان مانده است بخاطر اخلاق پهلوانانه این شخص است.در این مرحله گاهی هم ممکن است که بازی به حریف واگذار شود . فرض کنید در یک مسابقه کشتی ، یکی از بازیکنان مصدوم میشود و به سختی میتواند بازی را ادامه دهد و ناراحت از این اتفاق بازی را ادامه میدهد. حال فرض کنید بازیکن حریف بازی را از قصد شُل بگیرد و ببازد تا بازیکن حریف بتواند به آرزوی دیرینه خود برسد. بنظرتان بعد این بازی نام کدام یک بیشتر گفته میشود و در تاریخ باقی میماند؟ این منش پهلوانانه را افرادی مانند جهان پهلوان تختی داشته اند و بخاطر همین است که با گذشت قریب به چهل سال باز هم اسم آنها در جامعه امروزی به گوش میرسد.

در فرهنگ ما ایرانیان ، قهرمانی در اخلاق مداری خلاصه میشود نه در بُرد. یک بُرد شاید بیشتر از یک سال در خاطر حریف باقی نماند ولی اخلاق ما نسل ان در نسل گفته خواهد شد.

دوپینگ

بازیکنانی هستند که به هر نحوی که شده میخواهند برنده بشوند و حق دیگر بازیکنان را ضایع کنند. با افزایش قدرت بدنی خود با دارو های غیر مجاز و آُسیب زدن به خود وارد مسابقات میشوند و تنها تفکرات این بازیکنان این است که فقط به مدال طلا برسند و حریف های خود را شکست بدهند ولی به چه قیمتی؟ این بازیکنان بنظرتان چه تفاوتی با یک بچه 4 ساله دارند که برای رسیدن به اسباب بازی خود گریه میکند تا برایش بخرند؟ برای الگو شدن در جامعه ورزشی باید بسیار بالاتر از مدال و قهرمانی تفکر کرد.

 بنابراین ورزشکاران باید بدنبال 2 مدال بروند

مدال اخلاق و پهلوانی

مدال قهرمانی

اما اخلاق در ورزش فقط مختص بازیکنان نیست

اخلاق درمربیان :

مربیان جایگاه بسیار والایی در بین بازیکنان دارند و تاثیرات فراوانی میتوانند روی آنها بگذارند. اگر یک مربی در مواجهه با بازیکنانش اخلاق نداشته باشد مطمعن نتیجه نخواهد گرفت و بازتاب اخلاق را خواهد دید .

اخلاق در سرپرستان و مدیران :

سرپرستان و مدیران تیم ها باشگاه ها میتوانند تاثیر مستقیم و غیر مستقیم روی ترویج اخلاق در ورزش داشته باشند. نباید هیچ مدیری بخاطر تر از از دست دادن جایگاه خود حق بازیکنی را ضایع کند.

اخلاق در مسئولان:

:مسئولان باید از اخلاق های پهلوانانه بازیکنان و مربیان حمایت کنند. بجای کنایه زدن به بازیکنان از اخلاق پهلوانانه آنها تقدیر و تشکر کنند و این اخلاق را در جامعه رواج دهند.

اخلاق در پیشکسوتان :

پیشکسوتان سرمایه های گرانقدر جامعه ورزشی هستند و همه بازیکنان و مسئولان به رفتار و حرف این عزیزان احترام میگذارند . پیشکسوتان باید در مواقعی که دلخوری بین بازیکنان و مربیان ویا بالعکس پیش می آید وارد صحنه شوند و پا در میانی کنند .

اخلاق در تماشاچیان و طرفداران :

تماشاگران و طرافداران یک تیم نشانگر شخصیت آن تیم هستند و در حین رقابت باید به تشویق تیم بپردازند و از فحش ها شعار های رکیک علیه تیم ها و بازیکنان جدا خودداری کنند . در صورت تخریب حریف توسط هواداران بر روحیه حریف تاثیر میگذارد و این خارج از اخلاق انسانی و ورزشی است.

کلام آخر

اخلاق در ورزش باعث ترویج فرهنگ انسانیت میشود و ادب و احترام را در جامعه بالا میبرد . این اخلاق فقط مختص تیم ها و بازیکن های حرفه ای نیست و باید در سالن ورزشی نیز رعایت شود. چقدر زیباست که رقابت هایی که انجام میشود فقط برای برد نباشد و بعد از باخت هر یک ، هیچ کینه ایی بوجود نیاید و همگی از بازی انجام شده راضی باشند.